|
*آوای دوستی.....* 
|
در مجموع در پاسخ به این پرسش باید بگوییم تک فرزندی هیچ اولویتی ندارد! هر اندازه خانواده تجربه های بیشتری در تعداد تعاملات با یکدیگر داشته باشند این خانواده موثرتر و قابل اعتماد تر خواهد بود. بنابراین واضح است که هرچقدر تعداد اعضای خانواده بیشتر باشند به طور حتم تعداد تعاملات اعضای خانواده با یکدیگر هم بیشتر خواهد بود. بچه هایی که تنها فرزند خانواده خود هستند چون خواهر و برادری ندارند که کشمکش ها و تجربه های متنوع و خاصی را با آنها تجربه کنند بسیاری از تعاملات و مشکلات را درک نخواهند کرد؛ برای آنها همیشه همه چیز مهیاست و مثلا نمی دانند گاهی ممکن است یک خواهر و برادر به آنها نه بگوید, در وسایل با او شریک شود و… این کودکان بیشتر احتمال دارد افرادی خودخواه, پرتوقع و لوس شوند. البته نمی توان به طور قاطع گفت که همه تک فرزندان این گونه خواهند بود, چون مدیریت و نوع تربیت والدین در این زمینه بسیار موثر است. برخی از خانواده های تک فرزند تلاش می کنند با فرستادن بچه به مهد این فقدان خواهر و برادر را جبران کنند که البته تا حدودی هم موثر است. اما یادمان باشد هرگز همسالان مهدکودک جای خانواده و خواهر و برادر را نمی گیرند و نمی توانند همه بار عاطفی مورد نیاز را جبران کنند. خانواده و اعضای آن همیشه با فرد باقی خواهند ماند و فرد هرگز نگران از دست دادن آنها نخواهد بود اما دوستان مدرسه و مهد دوره ای هستند و ممکن است سال بعد دیگر نباشند؛ پس نباید بچه وابستگی شدیدی به آنها پیدا کند.
[ جمعه 91/5/27 ] [ 3:0 صبح ] [ امیر حسین خدایی ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ  |
