|
*آوای دوستی.....* 
|
درمعنی " فطر " در " اقرب الموارد " آمده است که عید روزه گشادن ، جشنی که مسلمانان پس از روزه ماه مبارک رمضان در روز اول شوال گیرند . عید فطر نیز دارای آداب و مراسم ویژه ای است .در این روز مسلمانان با ظاهری آراسته و پاک در نماز عید فطر شرکت می جویند و خداوند را به خاطر نعمات این ماه مبارک ، سپاس می گویند .بازدید اقوام و آشنایان و تبریک عید وپرداخت " فطریه " به مستحقان ازدیگر نکات قابل ذکر در خصوص این رویداد عظیم اسلامی است که دارای ابعاد فردی و اجتماعی فراوان است . با این تعاریف غیر ممکن خواهد بود که این عید فرخنده و این روز خجسته از نگاه شاعران نکته یاب مسلمان دورمانده باشد. در گنجینه ادب پارسی درباره این واقعه اشعار بسیار دل انگیزی سروده شده است که حکایت از منزلت این عید سعید دارد ، عیدی که جشن پیروزی بر نفس سرکش است .از آن جا که " فطر " پایان " صوم " است به عید فطر عید صیام نیز گفته شده است وتبریک و تهنیت این روز همچون دیگر اعیاد اسلامی مورد توجه قرار گرفته شده است :
[ شنبه 91/5/28 ] [ 12:59 صبح ] [ امیر حسین خدایی ]
[ نظر ]
در مجموع در پاسخ به این پرسش باید بگوییم تک فرزندی هیچ اولویتی ندارد! هر اندازه خانواده تجربه های بیشتری در تعداد تعاملات با یکدیگر داشته باشند این خانواده موثرتر و قابل اعتماد تر خواهد بود. بنابراین واضح است که هرچقدر تعداد اعضای خانواده بیشتر باشند به طور حتم تعداد تعاملات اعضای خانواده با یکدیگر هم بیشتر خواهد بود. بچه هایی که تنها فرزند خانواده خود هستند چون خواهر و برادری ندارند که کشمکش ها و تجربه های متنوع و خاصی را با آنها تجربه کنند بسیاری از تعاملات و مشکلات را درک نخواهند کرد؛ برای آنها همیشه همه چیز مهیاست و مثلا نمی دانند گاهی ممکن است یک خواهر و برادر به آنها نه بگوید, در وسایل با او شریک شود و… این کودکان بیشتر احتمال دارد افرادی خودخواه, پرتوقع و لوس شوند. البته نمی توان به طور قاطع گفت که همه تک فرزندان این گونه خواهند بود, چون مدیریت و نوع تربیت والدین در این زمینه بسیار موثر است. برخی از خانواده های تک فرزند تلاش می کنند با فرستادن بچه به مهد این فقدان خواهر و برادر را جبران کنند که البته تا حدودی هم موثر است. اما یادمان باشد هرگز همسالان مهدکودک جای خانواده و خواهر و برادر را نمی گیرند و نمی توانند همه بار عاطفی مورد نیاز را جبران کنند. خانواده و اعضای آن همیشه با فرد باقی خواهند ماند و فرد هرگز نگران از دست دادن آنها نخواهد بود اما دوستان مدرسه و مهد دوره ای هستند و ممکن است سال بعد دیگر نباشند؛ پس نباید بچه وابستگی شدیدی به آنها پیدا کند.
[ جمعه 91/5/27 ] [ 3:0 صبح ] [ امیر حسین خدایی ]
[ نظر ]
[ دوشنبه 91/5/23 ] [ 11:45 عصر ] [ امیر حسین خدایی ]
[ نظر ]
باید قصه ای تازه آغاز کنم و نشان دهم که هنوز میتوانم عشق بورزم مدتهاست که زمان گم کرده بر قلب خالی این تندیس سیمانی چشم امید دوخته ام و تو را که نمیدانم کیستی و فقط میدانم مثل هیچکس نیستی ,انتظار میکشم. بر هر خاطره و خاطره ای و بر تمامی لحظه های فرصت رو به پایانم [ جمعه 91/5/20 ] [ 3:10 صبح ] [ امیر حسین خدایی ]
[ نظر ]
بعضی دوستا...
بعضی دوستا هستن که فکر می کنی تو تمام مراحل زندگی همراهتن اون جاهایی که دوست داری صمیمی ترین دوستات باشن مثل مهمونیات عروسیت شادیت یا حتی غمت ... ... بعضی دوستا هستن که وقتی می بینیشون احساس می کنی که چقدر به هم نزدیکین چقدر می شه روی هم حساب کنین چقدر ارزش داره دوستیتون ... ... اما بعضی از همین دوستا هستن که فقط وقتی حالشون بده یادت میفتن وقتی که ناراحتن یا مشکل و غصه دارن ... ... بعضی دوستا هستن که حتی اگه به زبون هم بهشون چیزی و بگی اصلا حرف و خواسته ی تو براشون مهم نیست ... ... بعضی دوستا هستن که حتی وقتی می بیننت خیلی محکم بغلت می کنن و ابراز دلتنگی می کنن اما دوستای دیگه یی دارن که کمتر دلشون برای اونا تنگ میشه چون بیشتر اوقات خوبشون و با اونا می گذرونن و تو دیگه برات اصلا مهم نیست ... ... بعضی دوستا هستن که خیلی ابراز صمیمیت می کنن از صمیم قلب! اما در عمل می بینی که با خیلیا صمیمی تر از تو هستن ... ... بعضی دوستا هستن که همه ی اینایی که گفتم هستن اما بازم توقع دارن که تو باهاشون مثل قبل باشی و تو نمی تونی حس می کنی که دیگه نمی تونی ... ... بعضی دوستا هستن که شاید باهاشون تو نت آشنا شده باشی یا نمی دونم هرجای دیگه اما تو حتی خیلی وقته تو لیست دوستای وبلاگیشونم نیستی و البته دیگه حتی اینم برات مهم نیست که یادت باشن یا نباشن یا حالت و بپرسن یا نه ... ... اما من این پست و برای اونا نوشتم که بگم دیگه اینجا کمتر می نویسم و شاید اصلا دیگه ننویسم تا اونا وقتشون تلف نشه بیان سر بزنن به وبلاگم* و جای دیگه می نویسم که ناشناس تر باشم و دوستای دیگه یی بیان که شاید دیگه باهاشون صمیمی نشم ... ... بعضی دوستا هستن که میان تو زندگیمون خواسته یا ناخواسته حتی مدت زیادی با بعضیاشون دوستی اما بعد حس می کنی و حتی به وضوح می بینی که بود و نبودشون تاثیری نداره تو زندگیت و حسای خوب و بدت ... ... همیشه بعضی آدما هستن نمیشه کاریش کرد ... ... همین * راستی یادم رفت این نکته رو بگم که همین دوستا معمولا زحمت خوندن وبلاگم و هم به خودشون نمی دن یا اصلا براشون مهم نیست که توش من چی نوشتم....اما خب این پست و نوشتم که احیانا اگه اتفاقی اومدن و سر زدن دیگه خیالشون راحت باشه که اینجا آپدیت نخواهد شد...حداقل دیگه اونا جزو دوستای من حساب نمی شن...از همه ی دوستایی که زحمت می کشیدن و می اومدن و می خوندن و پیغام می ذاشتن واقعا ممنونم.....تا اطلاع ثانوی...بای
[ سه شنبه 91/5/3 ] [ 12:39 صبح ] [ امیر حسین خدایی ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ  |
